تبیین عدم تمایل کارتن‌خوابان شهر تهران در استفاده از گرمخانه‌های شهرداری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: عده‌ای از شهروندان، از سرپناه که یکی از نیازهای اساسی و اولیه انسان است، محروم هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی موانع بهره‌گیری کارتن‌خوابان شهر تهران از گرمخانه‌های شهرداری و ارایه راهکارها و پیشنهادهای کاربردی بود. روش‌: این مطالعه به روش تحلیل محتوای کیفی (Qualitative content analysis) انجام شد. بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند و معیار اشباع نظری، 20 نفر از کارتن‌خوابانی که تمایلی به استفاده از گرمخانه نداشتند و همچنین، 10 نفر از کارکنان شاغل در خوابگاه‌ها و گشت فوریت‌های خدمات اجتماعی شهرداری در تحقیق شرکت نمودند. جهت جمع‌آوری اطلاعات، از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق استفاده گردید. یافته‌ها: تحلیل محتوای اطلاعات به دست آمده از مصاحبه‌ها، دو درون‌مایه اصلی را به عنوان موانع استفاده از گرمخانه‌ها آشکار ساخت که شامل «چارچوب‌گریزی و حفظ هویت متمایز افراد کارتن‌خواب (فرار از مقررات محدودکننده و مغایر بودن با انگیزه کارتن‌خوابی و...)» و «ناکارامدی گرمخانه‌ها (شرایط نامناسب گرمخانه‌ها، رفتار خصمانه کارکنان و...)» بود.  نتیجه‎گیری: کارتن‌خوابان به برنامه‌ریزی و ارایه خدمات و امکانات با توجه به شرایط واقعی که بتواند آن‌ها را به چرخه اجتماع بازگرداند، نیاز دارند و فقط ایجاد سرپناه موقتی که شب را در آنجا سپری نمایند، نمی‌تواند چندان برای این افراد راهگشا باشد.